کودکان و سلامت روان

چه زمانی باید فوراً به روانشناس مراجعه کنید؟

 
 

 

چه زمانی باید فوراً به روانشناس مراجعه کنید؟

 
  • زمانی که کودک یا نوجوان شما دست به رفتاری غیر ایمن می زند و یا از آسیب زدن به خودش یا دیگران صحبت می کند

  • زمانی که مشکلات رفتاری یا هیجانی کودک یا نوجوان شما بیش از چند هفته دوام داشته و باعث بروز مشکلاتی در مدرسه، خانه و یا در ارتباط با دوستانش شده است.

حال ممکن است این سوال پیش بیاید که چگونه باید تفاوت میان هیجانات و رفتارهای چالش برانگیز کودک یا نوجوان که مقتضی سن و دوره رشدی اوست و مواردی که باید نگران کننده باشند را بفهمیم؟

در بهترین موقعیت ها هم ایجاد تمایز میان این موارد امری دشوار است. به یاد داشته باشید بسیاری از اختلالات مانند اضطراب، بیش فعالی و نقص توجه و افسردگی در کودکی اتفاق می افتند. در واقع بیشتر بزرگسالانی که برای حل مشکلاتشان به روانشناس مراجعه می کنند به گذشته شان اشاره می کنند که چطور این اختلالات کودکیشان را تحت تاثیر قرار داده و ای کاش در همان دوران به آنها کمک می شده است. به طور کلی اگر یک رفتار کودک برای چند هفته تداوم داشت و برای او یا خانواده اش تشویش به باور آورد و بر عملکرد های او در مدرسه، خانه و یا ارتباط با دوستانش تاثیر منفی گذاشت، آنگاه زمان مراجعه به روانشناس است. اگر این رفتار غیر ایمن باشد و یا کودک درباره آسیب به خودش یا فرد دیگری حرف بزند باید فوراً به روانشناس مراجعه کرد.

مواردی که بایستی با مشاهده آنها در کودک خود به روانشناسان مراجعه کنید:

 
  • چنانچه در بیشتر اوقات کج خلق و تحریک پذیر باشد

  • چنانچه بیشتر اوقات درباره ترس و نگرانی صحبت کند

  • چنانچه دائماً از دلدرد و سردرد شکایت داشته باشد و برای این درد ها هیچ دلیل پزشکی وجود نداشته باشد

  • چنانچه مدام در جنبش و تکاپو باشند و نتوانند آرام یک جا بنشینند (به جز در زمان تماشای تلویزیون و یا انجام بازی های ویدئویی)

  • پرخوابی یا کم خوابی، کابوس دیدن مداوم و خواب آلودگی در طول روز

  • عدم تمایل و علاقه به بازی با دیگر همسالان و دشواری در یافتن دوستان جدید

  • اُفت تحصیلی

  • چنانچه یک سری از کارها را مرتب تکرار می کند و همه چیز را بارها چک می کند و همیشه ترس این را دارد که اتفاق بدی خواهد افتاد.

 

مواردی که باید با مشاهده آنها در کودکان بزرگ تر و نوجوانان خود به روان شناس مراجعه کنید:

 
  • از دست دادن علاقه به مواردی که قبلاً موجب لذت او بوده اند

  • سطح انرژی پایین

  • پرخوابی یا کم خوابی و یا خواب آلودگی در طول روز

  • گذراندن بیشتر اوقات خود در تنهایی و اجتناب از فعالیت های اجتماعی و بودن با خانواده یا دوستان

  • ترس از چاق شدن و یا رژیم گرفتن و ورزش بیش از حد

  • بروز رفتارهایی که به خود فرد آسیب می زند( بریدن یا سوزاندن پوست)

  • سیگار کشیدن، مصرف نوشیدنی های الکلی و یا مصرف مواد

  • انجام فعالیت های خطرناک یا مخرب به تنهایی یا با همراهی دوستان

  • داشتن تفکرات خودکشی

  • داشتن توهم یا هذیان (مثلاً بگوید کسی می خواهد کنترل ذهنش را در اختیار بگیرد و یا اینکه چیزهایی می شنود که دیگران قادر به شنیدنشان نیستند

ترجمه: دانیال یزدانی

منبع: https://www.nimh.nih.gov/health/publications/children-and-mental-health/index.shtml